Soos die somer aanbreek, soos gewoonlik en die verwagte voorkoms van jellievis bevolkings en jellievis in ons waters. Hierdie teenwoordigheid is 'n algemene verskynsel met 'n periodieke toename in die oorvloed van hul bevolking. 8 met 10 jare. In ander dele van die Middellandse See is hul massale voorkoms gereeld 4-6 jare, aangesien elke gebied spesiale omgewingstoestande het, wat massa of nie hul verskyning.
Al die jellievisse "Hulle byt", omdat hulle almal urtikaria-selle het wat giftige stowwe afskei. Pylkruie maar ons bel, slegs enkele soorte jellievisse, soos wanneer hulle met die mens in aanraking kom, veroorsaak dit 'n onaangename tot pynlike sensasie. Van die totaal 250 spesies jellievisse, net die 70 items is jellievis en gevaarlike 'wanneer ons in aanraking kom. Die gevaar skuil in hul tentakels hang van die deursigtige en gelatienagtige liggaam gevorm klok of 'n sambreel. Elke tentakel het honderde urtikaria en fibroblaste, wat 'n lang bevat, opgerolde gare. Wanneer die aalwurm geïrriteerd is, die draad word na die slagoffer gegooi, soos 'n klein harpoen, laat 'n hoeveelheid neurotoksien in die teiken. Hierdie giftige stof is ook bedoel om die pypvleis teen sy vyande te beskerm, of om haar prooi te verlam (plankton en ander klein mariene organismes) vir kos. Hierdie gif kan eenvoudige jeuk veroorsaak, eritroderma, erge tekens van velpyn, allergiese mense.
Swerwers en jellievisse leef in seë en oseane, maar ook in vars water (ander spesies wat aangepas is vir die omstandighede daar), is nie aanwysers van besoedeling nie, terwyl u strande en vlak kuswaters verduur, met die strome van die see-oppervlak, wat afhanklik is van 'n 3500 meet, terwyl ons meestal die meeste op die oop see kry, maar gedra deur die winde. Die meeste jellievisse en swerwers is baie rats, hoewel hulle gewoonlik deur die seestrome meegesleur word, die vermoë hê om onafhanklik te beweeg, sag maak, polsende bewegings. 'N Kwal kan 'n paar kilometer per dag aflê. Dit, gekombineer met die groot verspreiding van jellievisse in alle seë en oseane, maak dit 'n groot bedreiging vir sommige seediere, maar ook vir die mens. Die gelatienagtige, Hulle deursigtige liggaam maak dit onmoontlik om dit deur satelliete of sonar op te spoor, soos met troppe visse. gevolglik, dit is byna onmoontlik om hul oorvloed en voorkoms te voorspel. En, aangesien kwalle moeilik in akwariums oorleef, om noukeurig bestudeer te word, Die beskikbare wetenskaplike bewyse is beperk tot die besonderhede van hul lewensiklus.
Die jellievisse wat ons die meeste in die Griekse seë ontmoet, staan ook bekend as ‘‘Πελάγια που φθορίζει τη νύχτα” (Pelagia noctiluca), η μόνη μέδουσα που στην περιοχή μας είναι και τσούχτρα, η “Χρυσαλίδα η χρυσοποίκιλτη” (Aurelia aurita), η καφε-μουσταρδί μέδουσα η “Κοτυλόριζα με τα φυμάτια” (Cotylorhiza tuberculata) που θυμίζει τηγανητό αυγό, η μεγάλη γαλάζια μέδουσα (Rhizostoma pulmo).
Οι μέδουσες είναι πλαγκτονικοί οργανισμοί και, όπως όλοι οι οργανισμοί αυτού του είδους, δεν κολυμπούν αλλά μετακινούνται παρασυρόμενες από τα θαλάσσια ρεύματα. Αυτό εξηγεί σε έναν βαθμό τις διαφορές στην παρουσία των πληθυσμών τους από θάλασσα σε θάλασσα. Επειδή η κίνησή τους είναι πολύ αδύναμη, δεν μπορούν να πάνε αντίθετα στα ρεύματα, όπως συμβαίνει με τα ψάρια. Το σώμα των μεδουσών και τσουχτρών αποτελείται ως και κατά 94%-98% από νερό. Οι μέδουσες αναπαράγονται σε σχετικά θερμά νερά συνήθως από την άνοιξη ως το φθινόπωρο, με διακοπή κατά τους χειμερινούς μήνες. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, με τους ήπιους χειμώνες και τους θερμούς ανοιξιάτικους και φθινοπωρινούς μήνες, η θερμοκρασία των νερών της Μεσογείου δεν πέφτει σχεδόν ποτέ κάτω από τους 14 βαθμούς Κελσίου, παρατείνοντας την περίοδο της αναπαραγωγής τους. Ορισμένοι υποστηρίζουν μάλιστα ότι, αν η κλιματική μεταβολή συνεχιστεί στον ίδιο ρυθμό, πολύ σύντομα θα φθάσουμε να βλέπουμε μέδουσες στη λεκάνη της Μεσογείου καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Και την προσοχή σας στις πρώτες βοήθειες:Αν συμβεί να μας χτυπήσει-τσιμπήσει τσούχτρα κάνουμε τις εξής απλές ενέργειες: α) Ξεπλένουμε άμεσα το σημείο του τσιμπήματος με νερό και απομακρύνουμε τα τυχόν κολλημένα στο σώμα μας πλοκάμια της τσούχτρας, β) Το να πιέσουμε ή έστω ν’ αγγίξουμε το σημείο του σώματος που δέχτηκε την επίθεση με άμμο ή φύκια είναι ό,τι το χειρότερο, αφού έτσι θα αυξήσουμε την ευαισθησία του δέρματος μας, γ) Τοποθετούμε πάγο ή κρύες κομπρέσες. Αυτό περιορίζει τα τοπικά φαινόμενα από το δέρμα, δ) Αλείφουμε την πάσχουσα περιοχή με αντι-αλλεργική αλοιφή ή νερόξυδο ή και υγρή αμμωνία ή και ούρα, ώστε να περιοριστεί η τοπική φλεγμονώδη αντίδραση και για να ανακουφιστούμε γρήγορα από το τσούξιμο και τη φαγούρα. Βοηθά επίσης το κρασί, αλλά και η κόκα-κόλα, ε) Χωρίς ιατρική συνταγή δεν παίρνουμε αντι-ισταμινικά χάπια, στ) Τέλος, αν τα συμπτώματα είναι έντονα και αν δεν υποχωρούν μετά την εφαρμογή των τοπικών-προληπτικών μέτρων, συνίσταται η άμεση επίσκεψη σε γιατρό της περιοχής.
(www.envifriends.blogspot.gr)